„Niezbyt mnie interesuje, jak zostaną zaszufladkowane moje teksty — to, czy ktoś powie, że jest to powieść psychologiczna, obyczajowa, o rodzinie, seksie lub o cywilizacji śmierci, to sprawa drugorzędna” - te słowa Ignacego Karpowicza mimowolnie oddają to, czym są jego powieści. „Niehalo”, „Cud”, „Gesty”, „Balladyny i romanse”, wreszcie „ości” - każda z nich sprzedaje tę cząstkę prawdy o człowieku w sposób nieoczywisty i zawsze inny. A pisarz wydaje się znakomitym rozmówcą, który chętnie opowiada nie tylko o swojej twórczości, ale daje się namówić na dyskusje o wszystkim. Czas spotkać się z nim w Częstochowie.