Surowe, ascetyczne wnętrza, gęsto od słów, smutek i rozpacz podlane mrożkowską lub gombrowiczowską groteską. Jarzyna czyta Masłowską celnie i mądrze, dodając jeszcze dramaturgii tej przerażającej wizji współczesnej Polski. Jeśli nie boicie się swoich własnych, karykaturalnych portretów na dużym ekranie, nie przegapcie tego filmu!

fot. Marcin Szczygieł